Shumë njerëz në botë i jápin një rèndësi shumë të madhe hígjíenës së tyre, ndáj dhe sa herë që kthèhen nga puna, shëtitja rùtinë apo ndonjë udhëtim, ata shkòjnë dírekt tek dùshi.
Deri këtu nuk ka asnjë çùdi, pasi ky është një vèprim më se normal, por një prej dílèmave më të mëdha që ka káluar ndonjëherë në kokën tonë lídhet me pyetjen se sa shpèsh është e kèshíllueshme që të bèjmë dush.
Bèrja e dushít apo lárja e kokës dhe e truput çdo ditë mùnd të rrísë rrèzíkùn e ínfèksíonit tek njerëzit.
Ky është një fákt jo se e thamë ne, por që e ka nxjèrrë si kònklùzion një prèj studimeve më të gjata nga shumë ekspèrtë të huaj të cilët stùdíojnë lèkùrën e njeriut.
Lárja me një frèkuencë shumë të shpèshtë, mùnd të zvògèlojë hídrátimin e lèkùrës, duke shkáktùar që ajo të atë të bèhet e thátë dhe plásáritur.
Në këtë mënyrë ajo lèjon míkròbèt që të hýjnë në sístemin tonë dhe në këtë pikë stùdimi trègòhet shumë i hápur duke ju thènë që të límítoni lárjet e shpèshta.
Stùdíuesit thònë se shumica e njerëzve láhen me bèsímin se do të zvògèlojnë rrèzíkun e tyre ndáj sèmùndjève, megjithatë, ndërsa në të vèrtetë dushi më së shùmti hèq vetëm èrën e trupit.
Në fùnd stùdimi nxjèrr si kònklùzion se lárja e shpeshtë, hèq nga lëkura vájrat e saj natyrale, të cilat mùnd të príshín báktèrèt “të mira” që mbèshtesín sístèmet imùnitáre të njerëzve.
