Ka m.jaft shenja që trègòjnë nëse díkush na ka parë me sy të kèq apo jo. Këta shenja ose sim.ptoma mùnd t’i radhisim në këtë mënyrë, por së pari nuk dùhèt të hárrojmë se syri i kèq trájtohèt gjerësisht dhe kurrë nuk dùhèt ta shohim si një besim be.sëtyt. Prandáj edhe mùnd të themi hapur se na.zari ekzíston dhe dùhèt të márrím masa páráprake për të.
Na.zari shkáktohèt mbi atë njeri, káfshë ose send të cilin e shohim dùke e pëlqyer, dùke ndíerë zíli ose xhelòzí për të. Na.zari nuk bíe vetëm mbi njeriun, por edhe mbi káfshën, madje edhe mbi një send. Na.zari bèhèt shkák për sëmùndje, madje edhe mùnd të márrë jetë. Ka më shumë ndíkim mbi gratë dhe fèmíjët.
Sim.ptoma më e përhapur e na.zarit (të márrít mësysh) është dëshira e parezístueshme për të fjetur gjumë. Tek njerëzít që kanë na.zar shihèt se dëshirojnë të flenë gjumë vazhdimisht. Edhe nëse flejnë për orë të gjata dhe në realitet e kanë plòtësuar gjumin përsëri ndíejnë një dëshirë të fòrtë për të fjetur.
Nëse personi që ka na.zar flet me díkë tjetër bèhèt shkák që edhe personi tjetër të ndíejë dëshirë për gjumë. Sado të jetë entuzíaste tema që flasín personi që báshkëbisedon me të nis t’i hapet goja për gjumë. Madje ka edhe persona me na.zar të theksuar të cilët shkáktojnë gjèndje gjumi tek ata që flasín edhe nëse flasín në telefon me ta.
Th.yerja ose p.rishja e shumë sendeve. Personit që ka na.zar shumë objekte i prishen në kohë të shkùrtër. Krahas prishjes së mjeteve shtëpiake që i pèrdorim për vite të tëra edhe prodùktet e sápoblera pèsojnë difekte të ndrýshme.
Në disa situata edhe ora, telefoni ose apáráturat dixhitale ose mekaníke që pèrdor personi mùnd të prishen më shpesh se zakonisht edhe se nuk ka një shkák përse të ndòdhë kjo. Të vjetrit thonin, “Na.zari prish çdo gjë që prèk” dhe në ákt kjo shprèhje është më se e drejtë.
Harresa dhe shpërqendrimi. Personi që ka na.zar hárron shumë shpèjt gjëra të cilat më parë i dinte shumë mirë. Në shumë raste personi árrín deri aty sa nuk mbán mend as numrin e telefonit.
Tek këta njerëz lárgohèt aftësia e kthimit të përgjígjeve shumë shpèjt, edhe nëse i dinë këta përgjígje. Edhe kur iu pyetet emri i tyre për një moment ng.urrojnë e më pas përgjígjèn.
Ndërsa një detaj tjetër që trègòn se ka n.azar mbi një person është se përhùmben ose shpërq.endrohen pa qenë në dijeni. Personi për një moment shkëputet nga realiteti botëror pjesë e të cilit është dhe zhýtet në botën e brèndshme. Ndërsa kur párálájmërohèt nga díkush tjetër e mbledh veten dhe kthehèt në gjèndjen e mëparshme.
Mirëpo nëse e pyesín se ç’po mendonte pak më parë do të thotë vetëm “asgjë”. Pasi në të vërtetë shpërqendrimi i personit me na.zar është në kuptimin e plòtë të fjalës “shkëputje nga realiteti”.
Sjellje dhe fjalë të njëjta për një kohë të gjatë. Ajo që vihèt re më shumë nëse duam të kuptojmë nëse ne apo díkush i afërt ka na.zar është përsëritja e sjelljeve.
Për shembùll një lèvízje e cáktuar dore që e shf.aqím gjatë kohëve të fùndít, luajtja vazhdimisht me çelësa ose sende të ngjashëm dhe krýerja e lèvízjeve ritmíke me ta, fíksimi mbi një fjalë të cáktuar dhe pèrdorimi i sáj në mënyrë të vazhdueshme ose përsëritja e refrènit të një kënge pranohèt si sim.ptomë e na.zarit
Personi që ka na.zar i krýen këta lèvízje pa vetëdije. Për shembùll këndon me zè të ùlët refrènin e një kënge të cáktuar në një ambíent aspak të përshtatshëm dhe as vetë ai nuk di të shpjegojë përse ka veprùar kështu.
Ndíen fríkë të theksuar nga thíka dhe objekte të ngjashme. Në jetën e pèrditshme njerëzít nuk ndíejnë fríkë nga thíka dhe brisku i rrojes. Këta mjete që i pèrdorni lehtësisht në kuzhinë dhe në pùnët e pèrditshme, nëse kemi na.zar mbi vete, do na dùken síkur janë objekte të fríkshme.
Kur díkush me na.zar pùnon me thíka dhe me mjete të ngjashme me të ndíen fríkë më shumë se në kohët e tjera. Krahas ndjenjës së fríkës prèj thíkès ose b.riskut të rrojes fríkësohèt edhe nga káfshët shtëpiake, errësira dhe nga vetmia. Të gjítha këta gjíthashtu konsiderohen si shenjë e na.zarit.
